Geveze Sohbet

MUTLU BİR YAŞAMIN BAL DÜŞÜDÜR GEVEZE SOHBET CANOM.NET

Geveze Sohbet Sisli soğuk bir gecenin ardından gökyüzünde nazlı nazlı süzülerek uçan martıların sesiyle üşengeç esnememle yatağımdan metazori doğrulup pencereyi açtım, perdeleri araladım, kilitlendi gözlerim martı sürüsüne gıptayla. Gıptayla mı ? yoksa ….. Özlem de var tabii uzun yıllardır beni uyandıran ebeveynimin tatlı seslerinin yoksunluğuna dair. Soğuk örtüsüne bürünmüş gökyüzündeki bu bulutların mavi-beyaz resmi arasında hiçbir şeyi umursamazcasına şen şakrak ötüşen martıların geveze seslerine buruklukla bakındım. Ahhh ne güzel geveze şu martılar, ya onlar da olmasalardı sabahları uyanırken çıt yok sessizliğin karanlığına mahkum uyanacaktım Güneş’i hiç doğmayan şafaklarıma.

Beynini kemiren sessizliğin bitmek bilmeyen suskun gevezeliğinde kendisiyle cebelleşen insan için; birer anlamı olan hecelerden bir araya gelen ses topluluğunun gevezeliği hayatına anlam katan bir melodi, ruhunun notaları gibi cazip geliyor.

Sabahlığımı üstüme çekip kışlık halı terliklerimi yatağın altından çekip aldığım gibi ayaklarıma, sigaram ve çakmağıma uzanıp odadan attım kendimi. Yıllar sonra bir başka balkonda yine çiçeklerin kokusu arasında ellerim çakmağıma uzanıp sigaramı yaktım, koltuğumda seyre daldım: ayaklarımın altında uzanıp giden dünyayı, kanat çırpan kuşları, işe gitmek için evlerinden telaşlı adımlarda çıkıp gözden ıraklaşıncaya dek yola revan olan insanları.

                                       BABAMLA TATLI VE BİLGE GEVEZELİK SAATLERİMİZ.

Babam her akşam 5’te alarmını şaşmayan kurmalı saat gibi evde hazır olurdu ve mutlaka akşam yemeği hazır olana dek balkonumuz daki saksılar arasında 5 çayını içerdi tabii ben geri durur muyum? Asla….. En sevdiğim şeydi: rahmetlinin beni dizlerine oturtup saçlarımı usulca okşayan o pamuk su ellerinin dokunuşu ve masmavi gök gözlerindeki sevgi dolu müşfikliğiyle ‘’söyle bakalım prensesim bugün eğitimlerin nasıl geçti?’’ diyerek beni sevgisine–ilgisine boğması, ben bir çırpıda hocamdan aldığım övgüleri soluksuz içten içe kendimle gurur duyarak anlattıktan sonra da aynı sevecen tavrıyla ‘’ seninle iftihar ediyorum prensesim, söyle bakalım ne istersin ödül olarak demesi. Onunla beraber sevgi çayımızı yudumlardık, birlikte alışverişe çıkardık bana en sevdiğim kıyafetleri alırdı ,özgür bırakırdı beni daima seçimlerimde ama onun da müthiş bir zevk sahibi olduğunu söylemeden edemeyeceğim.

O akşam o güne ait ders başarılarımın da ödülünü aldıktan sonra eve geldiğimizde yemeğimiz hazır olurdu, masadan kalktıktan sonra onun bana hayat öğretileri, kültürel bilgileri, yaşımın çok üstündekilerin lise-üniversitede dahi öğrenemedikleri derslere ait bilgileri onun engin bilgi yelpazesinden akıl süzgecime damlayan birer altın sıvısı gibi beynime nakşederdim onunla geçen tatlı gevezeliğimizin saatlerinde.

                     GEÇMİŞİN PERDESİNİ KALDIRMAYAN GELECEĞİN KÖPRÜSÜNÜ KURAMAZ.

Yıllar geçti bense hala aynı karede bir balkondayım ama yapayalnızım onun sevecen sesinin sıcaklığından yoksun münzevi bir hayat yaşıyorum. Üşüyorum. Bu üşüme hava soğukluğunun etkisinden oluşan üşüme değil, tatlı geveze anların yoksunluğundan ibaret yüreğimi ürperten bir üşüme. Öyle ya asıl soğukluk havada değil yalnız yüreklerdedir. Kah annemin büyüleyen, insanı rahatlatan o tatlı sesinden dinlediğim mutfakta yemek yaparken söylediği ezgilerin sesi, kah geceleri beni uyutmaya çalışırken kulağıma fısıldadığı o sevgi sözcüklerinden örülü ninnilerin nağmesi, kah babamın naif ses tonuyla bana sevgi-övgü dolu sesi. Kulağıma gelen ninni sesleri , beynime aktarılan bilgi yelpazesi, ruhuma ilaç gibi gelen övgülerin nefesi arasındaki ilgi sesleri ne güzel gevezeliklerdi onlar.

                                              BUGÜNKİ ADIMIN YARINININ TEMİNATIDIR.

Zümrüt yeşili yeryüzünde ağaçların Nevruz giysisi diye giyindikleri yeşil yapraklarıyla gümüşi bulutlardan damlayan baharın çiy damlacıklarıyla bitki kızlarını emzirdikleri, minicik dallarının uçlarına çiçekten taçlar giydirdikleri o tatlı gevezeliklerimizin baharlarını özlemekten içimi kasvet bürüdü. Balkonumun altındaki erguvanların kokusuyla her şeye rağmen yaşama sevincimi soluk benizli hayat defterinden yırtıp almaya karar verdim . Her seferinde davetsiz bir misafir gibi hayatıma giren anılar denizindeki hüznün sisli sessizliğini; begonvillerin pembe ile mor arası renkleri, denizin mavisi, iskelede Güneş’in batışı, kumsalda uçan, denize-yere konan martıların sesleri arasındaki gevezeliğin sofrasındaki lezzet dünyasıyla bozmaya meylettim.

Bir adım atmalıydım nerden adım atmam gerekli, nereye gitmeliyim soruları beynimi kemirirken o sessiz suskun geveze fırtınasının tipisinden kurtulmak için Google ‘da arama butonuna ‘’ geveze sohbet ‘’ yazdım, bir an önce bu kar yangınlarından kurtulmalıydım. Arama butonunda ilgimi çeken Canom.Net sohbet kelimesine odaklandım kulağa çok hoş ve çok da şık geliyordu açıkçası. Sanki derinliklerden özlediğim bir ses mıknatıs misali beni çeker gibi bana sesleniyordu ‘’gelsene’’ diyordu ve gittim.

Tek başıma düşünceler dehlizimde gezinirken şimdi mutluluğun coşkusunu, samimiyetin ufkunu, dostluğun mefkuresini ,huzurun soluğunu adım adım görüp fotoğrafını çekiyorum beynime – gözlerime Canom.Net ailemizde içim bir başka üst boyuttaki ferahlık rüzgarıyla serinlemişçesine. Hele şükür iyi ki gelmişim. Sevdiklerimin seslerine müzik seslerinin eşlik etmesi, ruhumuzun dostluk meclisinde huzur faslını icraa etmesi , sürekli fonda sevgi notalarımızın dile gelmesi evrenin en büyük gücünü ölümsüz bir nefesle ruhuma üflermişçesine dünyama aydınlık sevinç bahşediyor Canom.net ailemizde sohbet. Huzurun yalınayak, sevginin sade, dostluğun rengarenk sesine sen de tanık olmak istiyorsan haydi durma bir an önce ‘’vakit nakittir ‘’ dercesine ‘’ koşşş gelll! ‘’ ki ruhun anlamsızlıktan uzak-bıkkınlık yaratan boş sohbetinden muaf tatlı gevezeliğin musiki yatağında sere serpe uzansın. Ömür boyu saadet yuvan Canom.Net gevezeliğin olsun. Mutlu bir yaşamın bal düşüdür geveze sohbet Canom.Net sen bu düşü uyanıkken yaşa!